ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Από του Ζωγράφου στο Τόκιο μια σταλιά Δρόμος….

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ                         Από του Ζωγράφου στο Τόκιο μια σταλιά Δρόμος….

ΔΗΜΟΣ ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΣ Αντιδήμαρχος Καθαριότητας και Μηχανολογικού Εξοπλισμού Δήμου Ζωγράφου

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Αθλητικού Ρεπορτάζ στο κανάλι του «MEGA»

Mπαίνοντας στις 19 Ιουλίου στο αεροπλάνο για το ταξίδι στο Τόκιο μέσω της Ντόχα, δεν ήξερα πραγματικά τι θα συναντήσω σε μία τόσο μακρινή και τόσο διαφορετική πόλη. Oι 6οι Ολυμπιακοί Αγώνες που θα κάλυπτα δημοσιογραφικά ήταν και οι πιο αλλόκοτοι για μένα. Η διοργάνωση τους εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊού άλλαξε όλα τα δεδομένα, κυρίως για τους διοργανωτές που έπρεπε να κάνουν τους αγώνες θεσπίζοντας αυστηρά μέτρα ασφαλείας, αλλά και για όλους εμάς που ταξιδέψαμε για το Τόκιο τηρώντας κατά γράμμα το υγειονομικό πρωτόκολλο που είχε επιβάλλει η Οργανωτική Επιτροπή.

Πριν πάμε στην Ιαπωνία έπρεπε να έχουμε υποβληθεί σε δύο PCR τεστ, ένα 72 κι ένα 48 ώρες πριν φτάσουμε στη χώρα του Ανατέλλοντος Ήλιου.

Μετά από ένα ταξίδι 23 ωρών με την άφιξη στο άδειο αεροδρόμιο – καθώς η Ιαπωνία είχε απαγορέψει σε θεατές και φιλάθλους να ταξιδέψουν δίνοντας αυτό το δικαίωμα μόνο σε όσους εμπλέκονταν στους Αγώνες – νέο τεστ και μόνο αν ήταν αρνητικό μας άφηναν να φύγουμε και να καταλήξουμε στο Ολυμπιακό Χωριό.

Ως μέλος της Ελληνικής Ομάδας καθώς στο Τόκιο πήγα με την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, έμεινα κι εγώ στο Ολυμπιακό Χωριό και έπρεπε να ακολουθήσω τις οδηγίες που ίσχυαν για τους αθλητές όλου του κόσμου. Έπρεπε να υποβάλλομαι καθημερινά σε PCR τεστ με δείγμα σάλιου σε δοκιμαστικό σωλήνα, να τρώω μόνος στο εστιατόριο πίσω από πλαστικά διαχωριστικά, να φοράω συνεχώς τη μάσκα, να κρατάω αποστάσεις και να περνάω καθημερινά σε μία εφαρμογή στο κινητό, την κατάσταση της υγείας μου.

Όλα αυτά αποτελούσαν την καθημερινότητα μας σε μία Ιαπωνία κι ένα Τόκιο που ήταν παραπάνω από εμφανές, ότι φοβούνταν τους ξένους καθώς τους έβλεπαν ως εν δυνάμει απειλή διάδοσης του κορωνοϊού.

Τις πρώτες 14 ημέρες η μοναδική διαδρομή που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν από το Ολυμπιακό Χωριό στις εγκαταστάσεις των αγώνων και πίσω με τα ειδικά λεωφορεία της διοργάνωσης. Μόνο μετά την παρέλευση αυτής της διορίας και αφού φυσικά δεν είχες εκδηλώσει συμπτώματα της ασθένειας, μπορούσες να μετακινηθείς ως φυσιολογικός άνθρωπος και να κινηθείς ελεύθερα στο χαοτικό Τόκιο των 14 εκατομμυρίων ανθρώπων.

Αυτό το «προνόμιο» το είχαμε μόνο όσοι μείναμε στην Ιαπωνία καθ’ όλη τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς οι αθλητές και οι αθλήτριες ήταν υποχρεωμένοι να φύγουν από τη χώρα την επόμενη του αγώνα τους, με αποτέλεσμα να μην είχαν πρακτικά ποτέ τη δυνατότητα να εξερευνήσουν ή να πάρουν έστω και μία μικρή γεύση από την ιαπωνια.

 Τόκιο, μία πόλη από το μέλλον

Το Τόκιο λοιπόν είναι πραγματικά μία πόλη που έρχεται από το μέλλον. Γεμάτη ουρανοξύστες και σύγχρονα κτίρια σε αναγκάζει πολλές φορές να σηκώσεις ψηλά το κεφάλι για να δεις μέχρι που φτάνουν τα θεόρατα κτίρια.

Κτίρια που δεν είναι κατασκευασμένα μόνο για γραφεία αλλά και για να φιλοξενήσουν τη μοντέρνα ιαπωνική οικογένεια. Κατοικίες που έφταναν και τους 50 ορόφους σε ύψος, φιλοξενώντας χιλιάδες ανθρώπους.

Από την άλλη, το Τόκιο δεν έχει τίποτα παλιό. Η ισοπέδωση του κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από τους Αμερικάνους αλλά και οι διάφορες φυσικές θεομηνίες που το έχουν πλήξει, έχουν ως αποτέλεσμα όλες οι κατασκευές να είναι υπερσύγχρονες και με το ζόρι να διατηρούνται σε όλη την πόλη 2-3 θρησκευτικοί ναοί, χτισμένοι από ξύλο. Είναι τα μοναδικά χτίσματα που σε συνδέουν με την Ιαπωνία των παραδόσεων και τη μακραίωνη ιστορία της χώρας.

Το ίδιο σύγχρονοι είναι και όλοι οι δρόμοι ενώ για να αποφύγουν την κίνηση και τις καθυστερήσεις, οι Ιάπωνες έχουν κατασκευάσει στο μεγαλύτερο μέρος της πόλης ανισόπεδους δρόμους επάνω από τους κανονικούς. Είναι ταχείας κυκλοφορίας, πληρώνεις διόδια για να μπεις και σου δίνουν τη δυνατότητα να μεταβείς αρκετά σύντομα σε κάθε σημείο της μεγαλούπολης.

 Το πεντακάθαρο Τόκιο της ανακύκλωσης

Η πρωτεύουσα της Ιαπωνίας, λόγω της θέσης μου ως Αντιδημάρχου Καθαριότητας στο Δήμο Ζωγράφου, αποτέλεσε ένα τεράστιο μάθημα για την διαχείριση των απορριμμάτων. Οι Ιάπωνες είναι πρωτοπόροι σε αυτόν τον τομέα, δείχνοντας πως πρέπει να είναι η σωστή και υπεύθυνη συλλογή των απορριμμάτων, αλλά και η ατομική ευθύνη του κάθε πολίτη.

Στο Τόκιο για παράδειγμα δεν θα βρεις πουθενά κάδο σκουπιδιών, ούτε για τα οικιακά απορρίμματα, ούτε καν καλάθια για τα μικροσκουπίδια. Οι Ιάπωνες δεν αφήνουν τίποτα στους δρόμους ή στις πλατείες και όσα σκουπίδια παράγουν όταν βρίσκονται έξω, τα κρατούν επάνω τους μέχρι να βρεθούν σε σημείο εναπόθεσης.

Γι’ αυτό και οι δρόμοι τους είναι πεντακάθαροι χωρίς ίχνος σκουπιδιών, χαρτιών ή οτιδήποτε άλλο! Αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα ότι για να μην έχουν σκουπίδια, απλώς δεν πρέπει να τα δημιουργήσουν μόνοι και με την υπεύθυνη συμπεριφορά τους αποτελούν μέρος της λύσης.

Οι Ιάπωνες επίσης δεν αφήνουν κανένα σκουπίδι να πάει χαμένο και φροντίζουν για το διαχωρισμό των απορριμμάτων σε πολλές πηγές, προκειμένου να μεγιστοποιήσουν το ποσοστό ανακύκλωσης. Συνήθως τα χωρίζουν σε κομποστοποιημένα, μη κομποστοποιημένα, μπουκάλια Pet (όλα τα πλαστικά μπουκαλάκια για τα υγρά),  χαρτιά, πλαστικά και γυαλί. Ο διαχωρισμός τους γίνεται με προσοχή καθώς είναι για όλους ύψιστο καθήκον να το κάνουν σωστά!

Τέλος, είναι υποχρεωμένοι να αφήσουν τα σκουπίδια τους έξω από τα σπίτια – συνήθως στα υπόγεια των κτιρίων τους – λίγο πριν την προγραμματισμένη ώρα που θα περάσει το απορριμματοφόρο! Τα πρόστιμα για όλους τους παραβάτες είναι ιδιαιτέρως αυστηρά αν και για τους Ιάπωνες, μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η κατακραυγή παρά τα χρήματα που θα πληρώσει εάν δεν ακολουθήσει τους κανονισμούς.

 Ο πιο ευγενικός λαός του πλανήτη

Αν κάτι θα έχω να θυμάμαι από την δεύτερη επίσκεψη μου στην Ιαπωνία (η πρώτη στο μακρινό 1999) ήταν η έμφυτη ευγένεια του ιαπωνικού λαού. Πάντα χαμογελαστοί, πάντα καλοσυνάτοι, παραδίδουν μαθήματα σεβασμού, αξιοπρέπειας και πολιτισμού.

Σε χαιρετούν συνεχώς, με λόγια που συνοδεύονται και από την απαραίτητη υπόκλιση, δίχως όμως να νιώθεις ποτέ ότι προσποιούνται ή το πράττουν για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Είναι μέσα στην κοσμοθεωρία τους να είναι ευγενικοί και πάντα θα θυμάμαι το πόσες φορές άκουσα το «σας ευχαριστούμε που ήρθατε στην Ιαπωνία» την ημέρα της αναχώρησης μου.

Οι Ιάπωνες είναι πολύ πιστοί και στις παραδόσεις τους. Δεν είναι τυχαίο, ότι ειδικά τα Σαββατοκύριακα θα δεις άνδρες και γυναίκες να φορούν τα παραδοσιακά κιμονό και να κάνουν βόλτες, νιώθοντας ότι αυτό είναι το καθήκον τους απέναντι στην κληρονομιά των προγόνων τους.

Είναι ένας λαός που θα τον έχω μέσα στην καρδιά μου για όσο θα ζω, ασχέτως εάν ταλαιπωρηθήκαμε αρκετές φορές από Ιάπωνες που δεν καταλάβαιναν γρι από αγγλικά και στις ερωτήσεις μας απαντούσαν με το Yes κι ένα χαμόγελο…

  Το Τόκιο των Ολυμπιακών Αγώνων

Το Τόκιο είχε την ευκαιρία να διοργανώσει τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά οι περιορισμοί για το κορωνοϊό δεν το επέτρεψαν. Από πλευράς αθλητικών εγκαταστάσεων, γηπέδων, παροχών, τεχνολογίας και βοήθειας εθελοντών, το Τόκιο δεν είχε αντίπαλο σε σχέση με τις προηγούμενες διοργανώσεις.

Ωστόσο τα άδεια γήπεδα, καθώς δεν επετράπη η παρουσία κοινού στις κερκίδες, τα μέτρα προστασίας και οι απαγορεύσεις χάλασαν τον χαρακτήρα της γιορτής και οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν εξελίχθηκαν όπως συνέβαινε έως τώρα, σε ένα μεγάλο πάρτι.

Όπως και να έχει, η απόφαση να γίνουν έστω και με ένα χρόνο καθυστέρηση, ήταν πέρα για πέρα σωστή για δύο λόγους. Βασικά για τους αθλητές που είχαν προετοιμαστεί για αυτούς τους Αγώνες για πέντε ολόκληρα χρόνια, αλλά και ως απάντηση της ανθρωπότητας στην πανδημία, στέλνοντας παντού ένα μήνυμα αισιοδοξίας και επιστροφής στην κανονική ζωή.

Και είχα την χαρά και το προνόμιο να ζήσω από κοντά και τα τέσσερα ελληνικά μετάλλια, τα δύο χρυσά του Τεντόγλου και του Ντούσκου, το ασημένιο της Εθνικής Πόλο, αλλά και το χάλκινο του Πετρούνια, μαζί με όλες τις προσπάθειες των υπόλοιπων αθλητών μας, στους οποίους αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια για όσα κατάφεραν. Η Ελλάδα έδειξε στον Τόκιο τον καλύτερο της εαυτό, κάτι για το οποίο πρέπει να είμαστε όλοι υπερήφανοι.

Κι εγώ να νιώθω και ευλογημένος που ήμουν μέλος της Ολυμπιακής ομάδας μας.

 

Άλλη άποψη στου Ζωγράφου

Άλλη άποψη στου Ζωγράφου