Το τίμημα του λαϊκισμού

Για πρώτη ίσως φορά η κυβέρνηση του Σύριζα βρέθηκε αντιμέτωπη με τη συσσωρευμένη οργή, με τη συνασπισμένη δυσαρέσκεια ευρύτατων στρωμάτων  της ελληνικής κοινωνίας. Είναι αξιοσημείωτο ότι κατάφερε να συσπειρώσει εναντίον της  πολίτες που στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις είχαν βρεθεί σε αντίπαλα στρατόπεδα ,υποστηρικτές τού "Όχι" αλλά και του "Ναι" στο δημοψήφισμα.

Η κυβέρνηση πληρώνει τώρα τη διάψευση των ανέφικτων, όπως αποδείχθηκε, υποσχέσεων που είχε δώσει καθώς είναι αναγκασμένη να συγκρουστεί με τη σκληρή πραγματικότητα των αριθμών. Πληρώνει ακόμα την τακτική που συστηματικά ακολούθησε τα τελευταία χρόνια, να υιοθετεί κάθε είδους λογικά ή μη αιτήματα και διεκδικήσεις και να στηρίζει κάθε θεμιτή ή αθέμιτη μορφή αντίδρασης και κινητοποίησης.

Πως μπορεί να πείσει ότι η τραγική κατάσταση του ασφαλιστικού συστήματος δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο όταν μέχρι πριν από λίγο καιρό υποσχόταν 13η σύνταξη και μοίραζε υποσχέσεις για αυξήσεις; Εισπράττει τώρα το κόστος του λαϊκισμού στον οποίο επένδυσε για να αναρριχηθεί στην εξουσία και της άρνησης της να αντιληφθεί τις καταστροφικές συνέπειες που είχε στο "παλιό" πολιτικό σύστημα ,όταν βρέθηκε στην ανάγκη να διαχειριστεί τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας.

Δυστυχώς όμως ακόμα και τώρα που βρίσκεται η ίδια αντιμέτωπη με την οργή και τη δυσαρέσκεια, δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται τις συνέπειες μιας λαϊκίστικης πολιτικής. Βαφτίζει τις απεργίες και τις διαδηλώσεις θεμιτή αντίδραση που ωφελεί τη διαπραγματευτική της τακτική, λές και δεν γνωρίζει τα όρια  και των δικών της δυνατοτήτων αλλά και της οικονομικής κατάστασης γενικότερα.

Μόνο που τα ευφυολογήματα για σκληρή διαπραγμάτευση δεν έχουν αντίκρισμα πλέον. Οι επιβαρύνσεις που έρχονται και στο ασφαλιστικό και στο φορολογικό ούτε μπορούν να συγκαλυφθούν, ούτε να ωραιοποιηθούν. Χρειάζεται τόλμη ,πολιτικό σχέδιο και ένα μίνιμουμ τουλάχιστον εθνικής συνεννόησης για να μετριαστούν τουλάχιστον οι αντιδράσεις της κοινωνίας και να πειστούν οι πολίτες ότι οι νέες θυσίες τους αφενός θα είναι δίκαιες και αφετέρου θα βάζουν επιτέλους φρένο στον κατήφορο της διαρκούς υποβάθμισης της ζωής τους. Κάτι που δυστυχώς δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.

vima.gr