Γιώργος Πίτσιος: Η ζωγραφική δίνει απαντήσεις, σκέψεις και εικόνες για προβληματισμό
Λίγοι ίσως γνωρίζουν ότι σε κάποιο δρόμο στο Γουδί ζει ένας μεγάλος ζωγράφος που με τα έργα του δίνει τα δικά του μηνύματα και νοήματα για την σύγχρονη εποχή. Είναι ο Γιώργος Πίτσιος που μου δόθηκε η ευκαιρία να τον συναντήσω στο εργαστήρι του και να μιλήσω μαζί του.
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι η μεγάλη του αγάπη για τον Παρνασσό που είχε την τιμή, όπως λέει, να γεννηθεί στους πρόποδες αυτού του βουνού που μπήκε μέσα στην ψυχή του. Τα χρώματα του και η κάθε σπιθαμή του όπλισαν το χέρι του να δημιουργήσει τις πρώτες του ανησυχίες σε χαρτί.
Στα έργα του επίσης βλέπει κανείς αρκετά βυζαντινά στοιχεία και μια λιτή ελληνική γραμμή .
Ας διαβάσουμε όμως τις απαντήσεις του στις δικές μου ερωτήσεις για να καταλάβετε και εσείς τη μεγάλη του αγάπη για τη ζωγραφική που τον σημάδεψε από τα μικρά του χρόνια.
Κύριε Πίτσιο ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν όταν από τους πρόποδες του Παρνασσού Λοκρίδας βρεθήκατε στου Ζωγράφου και να μας πείτε πως θυμάστε τη ζωή στην πόλη μας και ιδιαίτερα στο Γουδί που ζήσατε.
Από μικρός είχα ανησυχίες και στόχους κύριε Ραυτόπουλε που δεν μπορούσα να πραγματοποιήσω στο χωριό μου, αλλά και οι δύσκολες καταστάσεις της εποχής εκείνης με βοήθησαν να πάρω πιο γρήγορα την απόφαση για να έρθω στην Αθήνα. Ήρθα το 1946 και πήγα για να ζήσω στο Γουδί που έμενε η θεία μου. Με εντυπωσίασαν οι άνθρωποι που συνάντησα , ήταν λαϊκοί, φιλικοί, επικοινωνιακοί και ζούσαν τις χαρές τους.
Βρήκα μια πραγματική γειτονιά, που ανά πάσα στιγμή ήταν έτοιμη να βοηθήσει μ’ όλες τις δυνάμεις που διέθετε εκείνη την εποχή, γιατί υπήρχε πολύ αγάπη.
Αυτή ήταν η ατμόσφαιρα που εισέπραξα στην οδό Λουλουδιών που έζησα και ζω μέχρι σήμερα.
Δύσκολες εποχές, πολλά προβλήματα, ωστόσο υπήρχε ένα φως στο τούνελ που σε έκανε να ελπίζεις και μέσο της τέχνης μου, η προσωπική μου ζωή απέκτησε χρώμα, εικόνες, γνώρισα ανθρώπους της τέχνης και των γραμμάτων, αναπτύχθηκε μια βαθιά φιλία μεταξύ μας. Μέσα από τις συζήτησης που κάναμε αναζητούσαμε την προσωπική μας αλήθεια.
Μέσα από την ζωγραφική μου έπαιρνα δύναμη κατακτώντας σκαλοπάτι- σκαλοπάτι το στόχο μου.
Το 1954 στο εντευκτήριο «Βαγιανος» στην οδό Λυκαβηττού 2, γνώρισα ένα σημαντικό ζωγράφο το Γιώργο Μπουζάνη που σύχναζε εκεί. Ήταν θαμώνας και φίλος του διευθυντή. Είδε τη δουλεία μου και θυμάμαι τη φράση που μου είπε «έχεις καλό δρόμο»
Πότε αποφασίσατε ότι θέλετε να γίνεται ζωγράφος
Από το χωριό οι ανησυχίες μου και η αγάπη μου για την ζωγραφική είχε αρχίσει να πυρώνετε και με τον ερχομό μου στην πόλη ήταν έντονη η επιθυμία να ζωγραφίσω, με την προοπτική να γίνω ζωγράφος.
Με την γνωριμία ενός φίλου του Πάνου Σεραφιάνου που δίδασκε ζωγραφική εκείνη την εποχή στο Γουδί στην οδό Γκανογιάννη, εκεί με τις δυσκολίες που υπήρχαν τότε φοίτησα και εγώ στην σχολή του, σχέδιο. Από εκεί και πέρα άρχισα να πιστεύω ότι μπορώ να πετύχω αυτό που μου άρεσε. Η ατμόσφαιρα των εικαστικών τεχνών ήταν έντονη, θέατρο κινηματογράφο και ζωγραφική.
Έτσι άρχισα να πιστεύω ότι μπορώ να γίνω ζωγράφος.
Και για μεγάλη μου τύχη και με την προτροπή του φίλου μου γνώρισα τον Φίλιππο Μακούτση, γλυπτή, ζωγράφο και καθηγητή στην Καλλιτεχνική Σχολή της Κέρκυρας, τον ακολούθησα, για έξι χρόνια ήμουνα βοηθός του στη φίρμα γραφικές τέχνες και λιθογραφίας, σαν συνάδελφοι, όπου άρχισα το βιοποριστικό μου μέρος μέσα από τη ζωγραφική.
Σας επηρεάζουν οι σύγχρονες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες με ποιο τρόπο και σε ποιο βαθμό
Έχοντας κατά νου να αντισταθώ, μετά χρόνια έχω αποκτήσει μια εμπιστοσύνη στον εαυτό μου που με βοηθά να ξεπερνώ τις δυσκολίες που με επηρεάζουν και να αντιστέκομαι σε αυτή την ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί και περιμένοντας κι εγώ όπως και πολλοί άλλοι μια βελτίωση αυτών των πραγμάτων κατ’ άτομα και κατά κοινωνία και για μένα.
Η ζωγραφική δίνει απαντήσεις στους συγχρόνους προβληματισμούς
Συμφωνώ απολύτως η ζωγραφική δίνει απαντήσεις και σκέψεις και εικόνες για προβληματισμό, όπως στην τελευταία Πανελλαδική Έκθεση που πήρα μέρος με θέμα εικαστικές τέχνες και αντίσταση, παρατηρώντας πολλά κοινά σημεία με τους καιρούς μας με άλλο περιτύλιγμα, όπως την καταπίεση του λαού μας σχετικά με τη ζωή της κάθε περιόδου.
Μηνύματα και νοήματα για την σύγχρονη εποχή .
Ποιο ερέθισμα σας δίνει την έμπνευση για να πιάσετε το πινέλο και πως ονομάζετε τη ζωγραφική σας
Τα παιδικά μου χρόνια έχοντας την τύχη να γεννηθώ στους πρόποδες του Παρνασσού, μου έδωσε τα πρώτα μου ερεθίσματα. Αισθανόμουν ένα δέος κάτω από το επιβλητικό αυτό τοπίο .Ο Παρνασσός μπήκε μέσα στην ψυχή μου. Τα χρώματα του και η κάθε σπιθαμή του όπλισαν το χέρι μου να δημιουργήσω τις πρώτες μου ανησυχίες σε χαρτί.
Ο Παρνασσός δημιουργούσε στην εικόνα του φόρμες που μου άρεσαν και τις αποτύπωνα στο χαρτί.
Το βουνό αυτό μου έδινε απεριόριστα ερεθίσματα στο χρώμα και στην φόρμα.
Μέσα από το νόημα του εξπρεσιονισμού έπαιρνα κάτι για να εδραιώσω την δική μου αντίληψη και την δική μου προσωπικότητα.
Με χαρακτηρίζουν οι φόρμες και ο κυβισμός, το ερέθισμα της Βυζαντινής Τέχνης. Δίχως να το κάνω βίωμα έδενα κάποια πράγματα από το ερέθισμα που μου έδινε το τοπίο και δημιουργούσα το δικό μου έργο.
Αυτό φάνηκε στις δυο εκθέσεις μου στην αίθουσα Παρνασσού το 1968 και 1980 που εισέπραξα τα εγκώμια και τους επαίνους από τον κόσμο αλλά και από ζωγράφους.
Εκεί εδραίωσα την προοπτική μου ότι αυτός είναι ο δρόμος που μπορώ να τραβήξω
Μια ελεύθερη ζωγραφική με όλα αυτά τα στοιχειά που ανέφερα παραπάνω, καλλιεργούνται μέσα στον πινάκα μου.
Ποιοι ζωγράφοι έχουν επηρεάσει την δουλεία σας περισσότερο
Έχοντας μείνει στο Παρίσι, κυρίως, και στην Γερμανία για 3 χρόνια αλλά και στην Αθήνα παρατηρώντας και παρακολουθώντας πολλές εκθέσεις μπορώ να πω ότι με επηρέασαν ο Γιώργος Μπουζάνης, ο Φίλιππος Μακούτσης, ο Θεόδωρος Μάρκελος, ο Έκτωρας Δούκας με την τεχνική του εξπρεσιον.
Τι συμβουλή θα μπορούσατε να δώσετε στους νέους καλλιτέχνες του σήμερα
Είπα σε κάποιο νέο σπουδαστή, ονόματι Γιώργο Αδριανό, που είναι τώρα στην Σχολή Καλών Τεχνών στη Θεσσαλονίκη, όταν μου έδειχνε τα έργα του και συζητούσαμε «φίλε και να μην πετύχεις ο αγώνας που κάνεις για να φτιάξεις έργο, είναι μεγάλος και αυτό που θέλεις να κατακτήσεις, είναι το αποτέλεσμα» και όταν ήρθε και μου είπε «πέρασα» του είπα «αυτό ήταν».
Η ζωγραφική είναι ένας Γολγοθάς άμα πιστεύεις θα καταφέρεις να πετύχεις στην ζωή σου μέσα από αυτό το χώρο.